
Ook dit jaar een witte kerst
Het is alweer december en de winter is goed van start gegaan in Zweden. Half oktober begon het te sneeuwen en sindsdien is alles bedekt
Er is een lange tijd voorbij gegaan sinds de laatste blog, in deze periode is er veel gebeurd en hebben we weer veel meegemaakt.
Eind november hebben we een aantal dagen bezoek gehad van Marieke en Alex. We hebben ze op zondag opgehaald van vliegveld Umeå en vrijdag vlogen ze weer terug naar Nederland. Het waren erg leuke dagen, veel tijd gehad om bij te praten en mooie stukjes Zweden te laten zien. We hebben bij Tävelsjön een wandeling gedaan naar een uitkijktoren met een typisch oud Zweeds huisje erbij waar je een vuurtje kan maken om te lunchen en op te warmen. Helaas voor Marieke hebben we geen eland gespot en was er net 2 dagen na hun vertrek een mooie Noorderlicht uitbarsting. Misschien dat onderstaande foto’s een ‘bijna-echt ervaring’ kunnen geven.
Naast Marieke en Alex hebben we nog meer bezoek gehad, eentje die wat langer bleef en ook voor wat onrust in huis zorgde. We kregen bezoek van Nisse! Nisse is het Zweedse hulpje van de kerstman die woont achter een deurtje op een willekeurige plint in het huis. Nisse verschijnt op de eerste advent en blijft tot en met kerstavond en houdt vooral van kattenkwaad uithalen en af en toe kadootjes in het huis verstoppen (vergelijk het een beetje met zwarte piet maar dan zonder de discussie). Zo had Nisse een keer een Nederlandse chocoladeletter in ieders bed verstopt (hoe komt ie eraan…), opdracht gegeven een pepparkoekhuisje te maken, de wc-rol vervangen voor een kerstslinger (zo’n mooie glinsterende) en de kerstboom ingepakt met wc-papier. Heel grappig zo’n Nisse……
Begin december is het begonnen met sneeuwen, van donderdagavond tot en met dinsdagmiddag heeft het aan een stuk door gesneeuwd! We waren toen al behoorlijk onder de indruk van de hoeveelheid sneeuw maar nu ruim een maand verder weten we dat het nog veel heftiger kan. Inmiddels ligt er bijna 1 meter sneeuw, een enorme hoeveelheid! Maar wat is het mooi, de bomen zijn helemaal wit en de takken hangen zwaar naar beneden van al de sneeuw. De Botnische Golf is hier in de haven dichtgevroren wat met de ondergaande zon een heel mooi beeld geeft!
Zoveel sneeuw betekent natuurlijk ook veel sneeuwruimen. Sneeuwruimen op de grond maar ook op het dak van de schuur. Hoe meer sneeuw er viel hoe meer we het dak zagen doorhangen. Dus met z’n allen het dak op met de sneeuwschuivers. Onder de sneeuw was het spekglad dus er gleed regelmatig iemand van het dak af. Gelukkig dat het dak daar ook wat lager is en er genoeg sneeuw onderlag om zacht te kunnen vallen.
Het sneeuwruimen op de grond had wat last van opstartproblemen. De liefde tussen Jurgen en de eerste snöslunga was snel over, dit tweedehandse apparaat heeft Jurgen meerdere malen uit elkaar moeten halen omdat er iedere keer weer een ander onderdeel kapot ging. Dus het was tijd voor een nieuwe slunga. Online besteld en het werd hier voor het huis afgeleverd. Helaas bleek voor het huis niet letterlijk voor het huis maar beneden aan de weg omdat de vrachtwagen waarmee het apparaat bezorgd werd onze berg niet op kon komen. En zo’n apparaat van ruim 200 kilo (ongemonteerd) til je zelf ook niet even de berg op. Gelukkig heeft Jurgen altijd wel een oplossing, ook deze keer. We gingen met de auto het hele pakket de berg optrekken, er lag een laagje sneeuw dus we konden hiervoor gebruik maken van een slee. En om te zorgen dat onze zeer kostbare en noodzakelijke nieuwe vriendin, de snöslunga, niet los zou schieten van de slee, mocht ik fungeren als sluitstuk van de parade. Niet een heel charmante oplossing dit keer van Jurgen maar goed ik offer me graag op. Dus daar hing ik, mijn voeten op de uiteinden van de slee en mijn bovenlijf gedrapeerd over de snöslunga en Jurgen rustig aan met de auto de berg op. Gelukkig werkte het goed en zijn we heelhuids bovengekomen! De nieuwe slunga kwam niets te vroeg, met al die sneeuw die de afgelopen weken gevallen is, heeft Jurgen een innige band kunnen opbouwen met Snöllie (ja, ze heeft zelfs al een koosnaampje…).
Dat sneeuw op de weg voor gevaarlijke situaties kan zorgen heb ik inmiddels ondervonden. Lieke en ik waren op de terugweg van een wandeling die we landinwaarts hadden gedaan. De wegen zijn goed begaanbaar maar de laag platgereden sneeuw op de weg is glad. Langs de wegen zijn natuurlijke vangrails gecreëerd door al de sneeuw dat van de wegen is geschoven, zeker wel 1,5 meter hoog. Op de een of andere manier raakte ik tijdens het rijden in een ander spoor en schaafde ik een paar meter lang langs zo’n sneeuw vangrail. Het gebeurde heel snel, ik probeerde nog bij te sturen of te remmen maar de auto had geen grip meer op de weg. Dus maar gewoon laten glijden en we remden vanzelf al af door de sneeuwlaag langs de weg. Na max. 10 seconden stonden we stil en kon ik proberen om weer terug op de weg te komen. Alleen lukte dat niet……, de auto kreeg geen grip en zat muurvast in de sneeuw! Oké, naar buiten dan maar. Het begon al te schemeren en de temperatuur was –15 dus handschoenen aan, muts op en op zoek naar de schep in de achterbak zodat we de auto konden uitgraven.
Hoewel het altijd erg rustig is op de Zweedse wegen en je bijna geen tegenliggers hebt, kwam er nu redelijk snel een auto langsrijden. Terwijl ik met het net gevonden dubbelgevouwen, jaren niet gebruikte en dus vastgeroeste schepje in mijn hand stond en in gevecht was om deze gebruiksklaar te maken, stopte de auto en bood de bestuurder gelukkig direct hulp aan. Hij vervolgde en overwon het gevecht met het schepje en begon de auto uit te graven. Heel snel verscheen er nog een auto op de weg die ook zijn hulp aanbood, hij vroeg of ik een touw in de auto had om mijn auto uit de sneeuw te trekken. Een touw had ik gelukkig ook in de auto, nieuw en niet eens in de knoop! Het touw was zo vastgemaakt aan de trekhaak, bestuurder 2 ging in zijn auto en bestuurder 1 nam plaats in de mijne. Na een paar keer proberen en veel gas geven kwam de auto weer in beweging! Joehoe, hij stond weer recht op de weg en leek ook geen schade te hebben. Lang leve de sneeuwvangrail! Na beide mannen uitgebreid bedankt te hebben zaten Lieke en ik binnen 10 minuten weer in de auto om onze terugreis te vervolgen. We keken elkaar even aan, niet te lang natuurlijk want voor je het weet zit je weer vast in de sneeuw, moesten er even hard om lachen en waren verbaasd over hoe snel het allemaal gegaan was. Al met al geen slechte ervaring maar vooral een goede waarschuwing om voorzichtig te rijden, het is een heel andere beleving dan het rijden in Nederland. Zeker nu er ook rendieren op de weg lopen, in de schemer en in het donker zie je deze beesten bijna niet en ze lopen soms midden op de weg, best gevaarlijk!
Het hele pak sneeuw zorgt voor veel sneeuwplezier. Nadat de eerste laag sneeuw gevallen was hebben we op het bospad naar de top van de berg een hele mooie rodelbaan gecreëerd. Vanaf de top van de berg zoefde je op een matje zo 150 meter over het kronkelende pad naar beneden, wauw! Vaak gingen we ‘s avonds na het eten, warm aangekleed en met hoofdlampjes de berg op om in het donker naar beneden te zoeven, erg leuk. Door de sneeuwbuien die later nog zijn geweest is het helaas niet meer gelukt om dezelfde baan weer net zo snel te krijgen maar we hebben alweer veel andere banen geprepareerd in het bos.
We hebben Snöllie ook noodgewongen kennis moeten laten maken met het bos, na de zoveelste sneeuwbui konden we namelijk niet meer fatsoenlijk met de honden lopen. Dus Snöllie heeft ervoor gezorgd dat er een mooi wandelpaadje uitgegraven werd waardoor we weer meer bewegingsvrijheid hebben. Een beetje spannend wandelen is het wel, wanneer je een voet buiten de gebaande paden zet, zak je direct tot aan je kruis in de sneeuw. Iedere wandeling is dus een klein avontuur!
Onze nieuwe Zweedse vriend Nisse had voor nog wat meer sneeuwplezier gezorgd, er lagen namelijk een aantal snowboards onder de kerstboom. Nou ja niet onder de boom, dat paste niet helemaal maar Nisse had ze verstopt in het bos. Dat was een erg leuke verrassing! Nu konden we onze ingesneeuwde rodelbaan alsnog gebruiken maar dan als snowboard helling. Aangezien wij alle vijf 0% wintersportervaring hebben, was dit nog best een uitdaging. Maar na letterlijk een aantal keer vallen en opstaan lukte het wel! Jurgen en de kinderen glijden inmiddels soepeltjes de berg af, ik heb het ook geprobeerd maar heb besloten om alle dieren in het bos hun rust te gunnen en af te zien van verdere pogingen. Al dat gegil van mij geeft daarnaast ook een serieuze lawinedreiging en dat lijkt me niet zo’n goede combinatie met beginnende snowboarders. We zijn ook nog naar een skigebied hier in de buurt geweest om te kijken hoe het er daaraantoe gaat maar dat leek iedereen nogal heftig. Alleen al het naar boven komen met de sleeplift zag er erg ingewikkeld uit. Nog even oefenen dus!
Doordat de zon inmiddels weer wat hoger staat, was er voor het eerst sinds maanden weer zonlicht op de top van de berg! Tijdens een ochtendwandeling met de honden kwamen we boven en voelden de eerste zonnestralen. Ondanks dat we dit niet bewust gemist hadden voelde het wel heel erg lekker al dat licht. Het blijft enorm luxe voelen om deze natuur zo in te kunnen lopen vanuit je eigen bos, het is er zo mooi en rustig. We zijn er nog nooit iemand tegengekomen maar zien nu wel veel sporen van sneeuwscooters en die maken het voor ons weer makkelijk om op de sneeuw te wandelen. Ook zijn er in de ongerepte sneeuw enorm veel sporen van wilde dieren te zien.
Tijdens ons eerste Kerst in Zweden hebben we wat Zweedse tradities geïntroduceerd. Vanaf de eerste advent is het huis binnen en buiten versierd met lichtjes, de kerstspullen in huis gehaald en hebben we natuurlijk Nisse welkom geheten. De kerstboom was heel bijzonder dit jaar, we hebben hem omgezaagd uit ons eigen bos! Daardoor was het ook gelijk de lelijkste die we ooit hebben gehad maar hij heeft het de hele periode gered!
Een ook typisch Zweedse traditie is het kijken naar Kalle Anka (Donald Duck) op kerstavond. Iedereen hier zit om 15.00 uur op de bank om naar de Zweedse televisie te kijken naar de avonturen van Kalle Anka en zijn vriendjes. Een uur lang oude Disney filmpjes, van Sneeuwwitje tot aan Knabbel en Babbel, best nostalgisch om al die filmpjes weer eens te zien maar om dit ieder jaar te kijken…, we zullen zien! Vervolgens wordt er om 16.00 uur op de deur geroffeld door de Kerstman, bij gebrek aan buurman ontbrak de roffel bij ons (Ernest, we hebben je gemist…), om vervolgens de kadootjes naar binnen te kunnen halen. Die kadootjes stonden er dan gelukkig weer wel! Na het uitpakken van de kadootjes is het tijd voor het kerstdiner. De liefhebber kan vervolgens nog op eerste kerstdag om 7 uur ‘s ochtends naar de kerk, daar lieten we de traditie even aan ons voorbij gaan. Eigenlijk gebeurt er verder niet zoveel op eerste en tweede kerstdag.
Een paar dagen voor Kerst kreeg ik het bericht dat mijn werkgever mijn arbeidscontract zou ontbinden per 31 december. Het werken vanuit Zweden past toch niet binnen het bedrijfsplaatje. Uiteraard zorgde deze mededeling voor wat onrust. We moesten ons tijdens de kerstdagen bezighouden met de juridische afwikkeling en plannen maken voor het nieuwe jaar. Gelukkig hadden we deze plannen eerder in het jaar al redelijk ver uitgedacht maar de uitvoering hiervan stond nog niet direct op de planning omdat we eerst ons huis wilden opknappen en meer eigen maken. Maar goed Jurgen heeft zijn zoektocht naar een baan gestart, gelukkig wonen we in een gebied dat erg in ontwikkeling is en waar veel bedrijven zich vestigen en dit biedt veel werkgelegenheid. Ik ben mijn eigen bedrijf gestart waarbij ik diensten aanbied op het gebied van software-testing, schrijven van handleidingen, instructies en andere teksten en het creëren van websites. Vanuit mijn baan heb ik jarenlange ervaring met een aantal van deze werkzaamheden en ik vind dit ook erg leuk om te doen.
Net als 2022 biedt ook 2023 weer mooie uitdagingen voor ons waar we vol energie mee aan de slag gaan!
Delen:
Er is een lange tijd voorbij gegaan sinds de laatste blog, in deze periode is er veel gebeurd en hebben we weer veel meegemaakt.
Eind november hebben we een aantal dagen bezoek gehad van Marieke en Alex. We hebben ze op zondag opgehaald van vliegveld Umeå en vrijdag vlogen ze weer terug naar Nederland. Het waren erg leuke dagen, veel tijd gehad om bij te praten en mooie stukjes Zweden te laten zien. We hebben bij Tävelsjön een wandeling gedaan naar een uitkijktoren met een typisch oud Zweeds huisje erbij waar je een vuurtje kan maken om te lunchen en op te warmen. Helaas voor Marieke hebben we geen eland gespot en was er net 2 dagen na hun vertrek een mooie Noorderlicht uitbarsting. Misschien dat onderstaande foto’s een ‘bijna-echt ervaring’ kunnen geven.
Naast Marieke en Alex hebben we nog meer bezoek gehad, eentje die wat langer bleef en ook voor wat onrust in huis zorgde. We kregen bezoek van Nisse! Nisse is het Zweedse hulpje van de kerstman die woont achter een deurtje op een willekeurige plint in het huis. Nisse verschijnt op de eerste advent en blijft tot en met kerstavond en houdt vooral van kattenkwaad uithalen en af en toe kadootjes in het huis verstoppen (vergelijk het een beetje met zwarte piet maar dan zonder de discussie). Zo had Nisse een keer een Nederlandse chocoladeletter in ieders bed verstopt (hoe komt ie eraan…), opdracht gegeven een pepparkoekhuisje te maken, de wc-rol vervangen voor een kerstslinger (zo’n mooie glinsterende) en de kerstboom ingepakt met wc-papier. Heel grappig zo’n Nisse……
Begin december is het begonnen met sneeuwen, van donderdagavond tot en met dinsdagmiddag heeft het aan een stuk door gesneeuwd! We waren toen al behoorlijk onder de indruk van de hoeveelheid sneeuw maar nu ruim een maand verder weten we dat het nog veel heftiger kan. Inmiddels ligt er bijna 1 meter sneeuw, een enorme hoeveelheid! Maar wat is het mooi, de bomen zijn helemaal wit en de takken hangen zwaar naar beneden van al de sneeuw. De Botnische Golf is hier in de haven dichtgevroren wat met de ondergaande zon een heel mooi beeld geeft!
Zoveel sneeuw betekent natuurlijk ook veel sneeuwruimen. Sneeuwruimen op de grond maar ook op het dak van de schuur. Hoe meer sneeuw er viel hoe meer we het dak zagen doorhangen. Dus met z’n allen het dak op met de sneeuwschuivers. Onder de sneeuw was het spekglad dus er gleed regelmatig iemand van het dak af. Gelukkig dat het dak daar ook wat lager is en er genoeg sneeuw onderlag om zacht te kunnen vallen.
Het sneeuwruimen op de grond had wat last van opstartproblemen. De liefde tussen Jurgen en de eerste snöslunga was snel over, dit tweedehandse apparaat heeft Jurgen meerdere malen uit elkaar moeten halen omdat er iedere keer weer een ander onderdeel kapot ging. Dus het was tijd voor een nieuwe slunga. Online besteld en het werd hier voor het huis afgeleverd. Helaas bleek voor het huis niet letterlijk voor het huis maar beneden aan de weg omdat de vrachtwagen waarmee het apparaat bezorgd werd onze berg niet op kon komen. En zo’n apparaat van ruim 200 kilo (ongemonteerd) til je zelf ook niet even de berg op. Gelukkig heeft Jurgen altijd wel een oplossing, ook deze keer. We gingen met de auto het hele pakket de berg optrekken, er lag een laagje sneeuw dus we konden hiervoor gebruik maken van een slee. En om te zorgen dat onze zeer kostbare en noodzakelijke nieuwe vriendin, de snöslunga, niet los zou schieten van de slee, mocht ik fungeren als sluitstuk van de parade. Niet een heel charmante oplossing dit keer van Jurgen maar goed ik offer me graag op. Dus daar hing ik, mijn voeten op de uiteinden van de slee en mijn bovenlijf gedrapeerd over de snöslunga en Jurgen rustig aan met de auto de berg op. Gelukkig werkte het goed en zijn we heelhuids bovengekomen! De nieuwe slunga kwam niets te vroeg, met al die sneeuw die de afgelopen weken gevallen is, heeft Jurgen een innige band kunnen opbouwen met Snöllie (ja, ze heeft zelfs al een koosnaampje…).
Dat sneeuw op de weg voor gevaarlijke situaties kan zorgen heb ik inmiddels ondervonden. Lieke en ik waren op de terugweg van een wandeling die we landinwaarts hadden gedaan. De wegen zijn goed begaanbaar maar de laag platgereden sneeuw op de weg is glad. Langs de wegen zijn natuurlijke vangrails gecreëerd door al de sneeuw dat van de wegen is geschoven, zeker wel 1,5 meter hoog. Op de een of andere manier raakte ik tijdens het rijden in een ander spoor en schaafde ik een paar meter lang langs zo’n sneeuw vangrail. Het gebeurde heel snel, ik probeerde nog bij te sturen of te remmen maar de auto had geen grip meer op de weg. Dus maar gewoon laten glijden en we remden vanzelf al af door de sneeuwlaag langs de weg. Na max. 10 seconden stonden we stil en kon ik proberen om weer terug op de weg te komen. Alleen lukte dat niet……, de auto kreeg geen grip en zat muurvast in de sneeuw! Oké, naar buiten dan maar. Het begon al te schemeren en de temperatuur was –15 dus handschoenen aan, muts op en op zoek naar de schep in de achterbak zodat we de auto konden uitgraven.
Hoewel het altijd erg rustig is op de Zweedse wegen en je bijna geen tegenliggers hebt, kwam er nu redelijk snel een auto langsrijden. Terwijl ik met het net gevonden dubbelgevouwen, jaren niet gebruikte en dus vastgeroeste schepje in mijn hand stond en in gevecht was om deze gebruiksklaar te maken, stopte de auto en bood de bestuurder gelukkig direct hulp aan. Hij vervolgde en overwon het gevecht met het schepje en begon de auto uit te graven. Heel snel verscheen er nog een auto op de weg die ook zijn hulp aanbood, hij vroeg of ik een touw in de auto had om mijn auto uit de sneeuw te trekken. Een touw had ik gelukkig ook in de auto, nieuw en niet eens in de knoop! Het touw was zo vastgemaakt aan de trekhaak, bestuurder 2 ging in zijn auto en bestuurder 1 nam plaats in de mijne. Na een paar keer proberen en veel gas geven kwam de auto weer in beweging! Joehoe, hij stond weer recht op de weg en leek ook geen schade te hebben. Lang leve de sneeuwvangrail! Na beide mannen uitgebreid bedankt te hebben zaten Lieke en ik binnen 10 minuten weer in de auto om onze terugreis te vervolgen. We keken elkaar even aan, niet te lang natuurlijk want voor je het weet zit je weer vast in de sneeuw, moesten er even hard om lachen en waren verbaasd over hoe snel het allemaal gegaan was. Al met al geen slechte ervaring maar vooral een goede waarschuwing om voorzichtig te rijden, het is een heel andere beleving dan het rijden in Nederland. Zeker nu er ook rendieren op de weg lopen, in de schemer en in het donker zie je deze beesten bijna niet en ze lopen soms midden op de weg, best gevaarlijk!
Het hele pak sneeuw zorgt voor veel sneeuwplezier. Nadat de eerste laag sneeuw gevallen was hebben we op het bospad naar de top van de berg een hele mooie rodelbaan gecreëerd. Vanaf de top van de berg zoefde je op een matje zo 150 meter over het kronkelende pad naar beneden, wauw! Vaak gingen we ‘s avonds na het eten, warm aangekleed en met hoofdlampjes de berg op om in het donker naar beneden te zoeven, erg leuk. Door de sneeuwbuien die later nog zijn geweest is het helaas niet meer gelukt om dezelfde baan weer net zo snel te krijgen maar we hebben alweer veel andere banen geprepareerd in het bos.
We hebben Snöllie ook noodgewongen kennis moeten laten maken met het bos, na de zoveelste sneeuwbui konden we namelijk niet meer fatsoenlijk met de honden lopen. Dus Snöllie heeft ervoor gezorgd dat er een mooi wandelpaadje uitgegraven werd waardoor we weer meer bewegingsvrijheid hebben. Een beetje spannend wandelen is het wel, wanneer je een voet buiten de gebaande paden zet, zak je direct tot aan je kruis in de sneeuw. Iedere wandeling is dus een klein avontuur!
Onze nieuwe Zweedse vriend Nisse had voor nog wat meer sneeuwplezier gezorgd, er lagen namelijk een aantal snowboards onder de kerstboom. Nou ja niet onder de boom, dat paste niet helemaal maar Nisse had ze verstopt in het bos. Dat was een erg leuke verrassing! Nu konden we onze ingesneeuwde rodelbaan alsnog gebruiken maar dan als snowboard helling. Aangezien wij alle vijf 0% wintersportervaring hebben, was dit nog best een uitdaging. Maar na letterlijk een aantal keer vallen en opstaan lukte het wel! Jurgen en de kinderen glijden inmiddels soepeltjes de berg af, ik heb het ook geprobeerd maar heb besloten om alle dieren in het bos hun rust te gunnen en af te zien van verdere pogingen. Al dat gegil van mij geeft daarnaast ook een serieuze lawinedreiging en dat lijkt me niet zo’n goede combinatie met beginnende snowboarders. We zijn ook nog naar een skigebied hier in de buurt geweest om te kijken hoe het er daaraantoe gaat maar dat leek iedereen nogal heftig. Alleen al het naar boven komen met de sleeplift zag er erg ingewikkeld uit. Nog even oefenen dus!
Doordat de zon inmiddels weer wat hoger staat, was er voor het eerst sinds maanden weer zonlicht op de top van de berg! Tijdens een ochtendwandeling met de honden kwamen we boven en voelden de eerste zonnestralen. Ondanks dat we dit niet bewust gemist hadden voelde het wel heel erg lekker al dat licht. Het blijft enorm luxe voelen om deze natuur zo in te kunnen lopen vanuit je eigen bos, het is er zo mooi en rustig. We zijn er nog nooit iemand tegengekomen maar zien nu wel veel sporen van sneeuwscooters en die maken het voor ons weer makkelijk om op de sneeuw te wandelen. Ook zijn er in de ongerepte sneeuw enorm veel sporen van wilde dieren te zien.
Tijdens ons eerste Kerst in Zweden hebben we wat Zweedse tradities geïntroduceerd. Vanaf de eerste advent is het huis binnen en buiten versierd met lichtjes, de kerstspullen in huis gehaald en hebben we natuurlijk Nisse welkom geheten. De kerstboom was heel bijzonder dit jaar, we hebben hem omgezaagd uit ons eigen bos! Daardoor was het ook gelijk de lelijkste die we ooit hebben gehad maar hij heeft het de hele periode gered!
Een ook typisch Zweedse traditie is het kijken naar Kalle Anka (Donald Duck) op kerstavond. Iedereen hier zit om 15.00 uur op de bank om naar de Zweedse televisie te kijken naar de avonturen van Kalle Anka en zijn vriendjes. Een uur lang oude Disney filmpjes, van Sneeuwwitje tot aan Knabbel en Babbel, best nostalgisch om al die filmpjes weer eens te zien maar om dit ieder jaar te kijken…, we zullen zien! Vervolgens wordt er om 16.00 uur op de deur geroffeld door de Kerstman, bij gebrek aan buurman ontbrak de roffel bij ons (Ernest, we hebben je gemist…), om vervolgens de kadootjes naar binnen te kunnen halen. Die kadootjes stonden er dan gelukkig weer wel! Na het uitpakken van de kadootjes is het tijd voor het kerstdiner. De liefhebber kan vervolgens nog op eerste kerstdag om 7 uur ‘s ochtends naar de kerk, daar lieten we de traditie even aan ons voorbij gaan. Eigenlijk gebeurt er verder niet zoveel op eerste en tweede kerstdag.
Een paar dagen voor Kerst kreeg ik het bericht dat mijn werkgever mijn arbeidscontract zou ontbinden per 31 december. Het werken vanuit Zweden past toch niet binnen het bedrijfsplaatje. Uiteraard zorgde deze mededeling voor wat onrust. We moesten ons tijdens de kerstdagen bezighouden met de juridische afwikkeling en plannen maken voor het nieuwe jaar. Gelukkig hadden we deze plannen eerder in het jaar al redelijk ver uitgedacht maar de uitvoering hiervan stond nog niet direct op de planning omdat we eerst ons huis wilden opknappen en meer eigen maken. Maar goed Jurgen heeft zijn zoektocht naar een baan gestart, gelukkig wonen we in een gebied dat erg in ontwikkeling is en waar veel bedrijven zich vestigen en dit biedt veel werkgelegenheid. Ik ben mijn eigen bedrijf gestart waarbij ik diensten aanbied op het gebied van software-testing, schrijven van handleidingen, instructies en andere teksten en het creëren van websites. Vanuit mijn baan heb ik jarenlange ervaring met een aantal van deze werkzaamheden en ik vind dit ook erg leuk om te doen.
Net als 2022 biedt ook 2023 weer mooie uitdagingen voor ons waar we vol energie mee aan de slag gaan!
Delen:
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zweden? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief!
Het is alweer december en de winter is goed van start gegaan in Zweden. Half oktober begon het te sneeuwen en sindsdien is alles bedekt
Ja, we leven nog! Veel vragen gehad waar de nieuwe blog bleef, of het wel goed met ons gaat en of we niet veel last
We maken weer een nieuw seizoen mee! Weliswaar geen officieel seizoen maar wel eentje die zeker de moeite waard is. Het is namelijk ‘Vårvinter’, in
Weer een update vanuit het Noorden waar we nog iedere dag genieten van alles om ons heen. Geen moment spijt van de stap die we
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zweden? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief!
8 reacties
Hallo allemaal,
Weer zo’n prachtig verslag van al jullie avonturen. Het zal af en toe zeker spannend zijn. En koud daar bij jullie!! Gelukkig valt dat bij ons mee. De foto’s geven wel aan waarom jullie zo enthousiast zijn, geweldig! Heel veel succes met het vinden van een fijne baan en natuurlijk met het eigen bedrijf. Alle goeds en veel avontuur voor 2023.
groetjes Hermien
Hoi Avonturiers!
Een mooi verhaal weer Marloes en wat een prachtige foto’s.
Het is wel duidelijk dat jullie Zweedse leven past als een schoen….
Volop aan t genieten en vol plannen voor dit nieuwe jaar….
Heel veel succes daarmee.
Lieve groetjes, Ton&Carol.
Wat heeerlijk om dit verhaal, samen met Ernest, onder het genot van een kop koffie en de haard aan, te lezen. En wat een prachtig landschap, het Noorderlicht op de achtergrond met al die sneeuw en niet te vergeten: een kudde elanden, snowboarden in je achtertuin en glijden van af (uit) je dak (gaan) in die zachte sneeuw. Jullie zijn genieters van de bovenste plank;-))
Wel jammer te horen dat je contract eindigt maar what the heck je bent nu ZZP-er en misschien kun je werken voor een Nederlands bedrijf? Lukt dat niet dan kun je altijd nog een roman schrijven. En zo te lezen gaat het Jurgen makkelijk lukken een paar dagen per week in Zweden te werken. Weer een nieuw avontuur za’k maar zeggen.
Hier gaat alles goed. Kerst stond helemaal in het teken van onze familie, eten, drankje bij en gezelligheid en Nieuwjaar was heerlijk rustig.
We zijn nog steeds op zoek naar een mooi klein huisje in Goedreede en staan overal, waar een bemiddeling- en makelaarskantoor staat, ingeschreven dus wachten rustig af op ons droomhuisje.
Voor nu kärlek aan Lieke, Mees, Jurre en Jurgen, geniet nog van deze winter en dan maar weer op naar jullie eerste lente in Zweden.
Fijn dat jullie er zo positief in blijven staan. Jullie Avontuur wordt nu (wat versneld) een echt Avontuur……de basis is gelegd en als ik zondags die vrolijke “koppies” op het scherm voorbij zie komen word ik ook weer blij. Binnenkort gaan wij onze vlucht boeken en komen dan in juni het Avontuur van dichtbij meemaken ! Wij verheugen ons daar enorm op. Lieve allemaal blijf gezond geniet van die witte wereld maar zorg wel dat de sneeuw dan weg is……… Anders loopt mijn rollator vast !
Zo hé. Wat een mooie foto’s. Hopelijk gaat het goed met je nieuwe baan. Veel succes.
Wow, wat een avontuur daar. Wat een berg sneeuw en prachtige omgeving in de winter.
Succes met je opgestarte baan en Jurgen met het vinden hiervan.
Mooie verhalen, mooie fotos en blij dat jullie 2023 vol plannen positief beginnen.
Dikke kus alle 5.
Oma.Mama.Ans
Hoi familie
Weer blij verrast met dit weer fijn leesbare verhaal.
Jullie maken wat mee daar in het echt mooie Zweden.
Vervelend het gedoe met je baan had er al iets van gehoord. Maar gelukkig blijven jullie altijd positief en heb je een mooie oplossing gevonden.