Ook dit jaar een witte kerst
Het is alweer december en de winter is goed van start gegaan in Zweden. Half oktober begon het te sneeuwen en sindsdien is alles bedekt
Marloes
13 december 2023
11 reacties
Er is weer veel nieuws te melden, met als hoogtepunt de koop van ons huis! Maar ook nieuws over de eerste weken school / universiteit, onze eerste schietervaringen, het noorderlicht en nog veel meer.
We hebben deze week een huis gekocht, en niet zomaar een huis! We kunnen namelijk blijven wonen in het huis waar we al 3 maanden wonen (zie ook het blog ‘We zijn in Zweden’). Jan, de verhuurder, wil vanwege zijn leeftijd het huis verkopen en dan met name aan ons. Hij heeft het er moeilijk mee en is er emotioneel onder maar na een aantal gesprekken zijn we er samen uitgekomen, zijn we allemaal blij met de deal die we hebben gesloten en hebben we deze week aan de keukentafel in ons nieuwe huis de papieren getekend.
We zijn er superblij mee, niet alleen omdat we ons in dit huis en deze omgeving al helemaal thuis voelen maar ook omdat de ligging van het huis ten opzichte van de bushaltes, Umeå en de school voor ons ideaal is. De afgelopen 3 maanden zijn er erg weinig geschikte woningen op de markt gekomen, er worden hier veel huizen onderling (zonder makelaar) verkocht is wel gebleken. En om als nieuwbakken Zweed op de hoogte te zijn van welke huizen eventueel verkocht gaan worden is bijna niet te doen. Ook voor ons huis had Jan al regelmatig van kommun bewoners de vraag gekregen of hij wilde verkopen. Blijkbaar hebben wij op het juiste moment gehuurd, voelde het voor hem goed om de stap te zetten en kregen wij de ‘gun-factor’. Best bijzonder als je bedenkt dat we toevallig via de Zweedse Marktplaats dit huis voor de verhuur tegenkwamen en wij ondanks de hoge huurprijs wel overtuigd waren van het feit dat we dit huis wilden huren. Waarbij we ook tegen elkaar zeiden dat we het huis vooral niet als maatstaf moesten zien voor ons eigen toekomstige huis, dat leek ons geen haalbare kaart. Maar zo zie je maar, dromen helpt!
Uiteraard hebben we direct contact gezocht met het verhuisbedrijf om door te nemen wanneer we onze spullen kunnen verwachten. Nog 3 weken wachten en dan komt de container deze kant op en kunnen we ons eigen thuis gaan creëren. Dus de komende wintermaanden zullen we ons niet vervelen! We hebben nog geen grote plannen voor het huis maar gaan kamer voor kamer aanpakken en zullen de resultaten natuurlijk laten zien.
Na bijna 13 weken vakantie was het dan toch echt zover, de scholen in Zweden gingen eind augustus weer van start. In de vorige blog had ik al wat geschreven over het Zweedse schoolsysteem en nu is het tijd om de praktijk te ervaren! Mees en Jurre hadden zin om naar school te gaan, uiteraard vonden ze het ook spannend maar ze waren er ook aan toe na zo’n lange vakantie. De eerste schooldag werden ze met de schoolbus op de hoek van de straat opgepikt om zich vervolgens te melden in het lokaal van de Zweedse les. Daar kregen ze uitleg over hun rooster en werd duidelijk dat de vakken tekenen, gym, Engels, wiskunde, scheikunde en techniek tot nu toe de enige vakken zijn waarbij zij meedoen met hun eigen Zweedse klas en de rest van de tijd krijgen ze Zweedse les. In de praktijk komt het erop neer dat Jurre ongeveer 85% van de tijd Zweedse les heeft en Mees 75%, dat is dus een intensieve taaltraining. Hoe meer Zweeds ze beheersen hoe meer vakken ze met hun Zweedse klas gaan volgen. Ze hebben het erg naar hun zin bij zowel de Zweedse lessen alsook in hun eigen klas. De leraressen Zweeds spreken vloeiend Engels maar spreken hen aan in het Zweeds, wanneer iets onduidelijk is vallen ze uiteraard terug op het Engels. De kinderen in hun eigen klassen zijn erg nieuwsgierig naar die twee lange Nederlanders en betrekken Mees en Jurre ook in de pauzes bij de voetbal en basketbal en begeleiden ze door de school. Erg prettige ervaringen dus! Na iedere les is er ongeveer 20 minuten pauze en wordt er buiten gespeeld, lunchen doen ze met de klas in de kantine waar ze bij het buffet hun eigen warme lunch kunnen opscheppen. De lunch wordt iedere dag in de schoolkeuken vers bereid en biedt een vegetarische en niet vegetarische optie. Standaard is er een saladebar, grote keuze aan crackers en melk en water. De maaltijden worden erg gewaardeerd door Mees en Jurre. Er zit veel variatie in, de ene dag zijn het verse visburgers met aardappelmoes, dan weer groentelasagne en ook de gegrilde kip met aardappelkoeken smaakte erg goed! Jurre heeft zichzelf betiteld als ‘allergisch voor groenten’ en negeert de saladebar maar wordt hier iedere dag fijntjes op gewezen door zijn lerares Zweeds die boven zijn bord gaat hangen en quasi verbaasd vraagt: “Jurre, where are your veggies?”.
Na de eerste dag zagen we twee blije jongens van de bushalte richting huis lopen, dat was voor ons een grote opluchting! Inmiddels hebben ze er bijna 3 weken opzitten en gaan ze ’s ochtends met zin naar school en komen ze ’s middags blij en vol verhalen en nieuwe ervaringen weer thuis. De eerste Zweedse (scheld-)woorden zijn al dagelijks te horen in huis, dus die taal gaat vast goed komen!
Ook de universiteit is gestart, Lieke is begonnen aan haar Engelstalige bachelor ‘Life Science’. De opleiding is een combinatie van scheikunde en moleculaire biologie. Als chemicus en moleculair bioloog kun je bijvoorbeeld werken aan de ontwikkeling van geneesmiddelen, vaccins en forensische technieken.
De eerste weken stonden met name in het teken van introductie, medestudenten, de universiteit en Umeå leren kennen. Na de eerste kennismaking met medestudenten kwam Lieke thuis met bijzondere verhalen over een aantal van hen. Een student uit Engeland had al een aantal jaar in de jeugdgevangenis gezeten voor drugshandel en een andere Zweedse student had een periode in een ontwenningskliniek gezeten voor haar drankverslaving (vertelde ze terwijl ze nog een drankje achteroversloeg). Na een aantal dagen bleken dit al 2e- en 3e-jaars studenten te zijn die hun rol goed acteerden en dus helemaal niet zo’n heftig verleden achter zich hadden. Schijnbaar is het een traditie binnen de Zweedse introductie om ‘fake’ personen te laten deelnemen om ze vervolgens te ontmaskeren. Soort van ‘Wie is de Mol’ maar dan in het Zweeds. Weer wat geleerd van de Zweedse tradities!
De dagelijkse busrit van en naar Umeå is goed te doen, met 45 minuten is Lieke van huis tot universiteit. In de spits rijden er een aantal bussen per uur, daartussen wat minder en kan het dus voorkomen dat je een uur moet wachten op de eerstvolgende bus. Gelukkig is de stad dan dichtbij en zijn de wachtruimtes hier prima ingericht op wachtende mensen, er is wifi en het is er verwarmd, da’s best prettig dadelijk in de winter! De reistijd maakt het voor sommige activiteiten wel wat lastiger om mee te doen, de laatste bus naar huis gaat namelijk om 22.00 uur. Lieke staat ingeschreven voor een studentenkamer maar ook in Umeå is er een tekort aan studentenwoningen en kan het wel een jaar duren voordat er een kamer beschikbaar is. Er zijn ook studenten die noodgedwongen een periode in een hotelkamer moeten verblijven, best kostbaar. Dan is het best prettig dat je ook dagelijks met de bus op en neer kan!
Inmiddels hebben we ook al een aantal keer het noorderlicht mogen zien, WOW!! Dat blijft echt een bijzondere ervaring, de eerste keren was het niet zo sterk en zag je de kleuren alleen wanneer je een foto maakte, de dansende bewegingen in de lucht zag je wel met het blote oog. Maar de laatste keren waren de verschillende kleuren ook met het blote oog te zien. Echt heeeel bijzonder en bijna ook niet uit te leggen hoe het eruit ziet. Misschien dat de foto’s je enigszins een indruk geven, hoewel het op 1 foto net lijkt alsof de gevolgen van een nucleaire bom uit onze schoorsteen komt 😁. Wil je meer informatie over het Noorderlicht? Kijk dan op deze site.
Een aantal weken terug nodigden Jan en Karin ons uit om bij hen thuis in Nordmaling te komen. Jan wilde graag zijn eigen woonomgeving aan ons laten zien. Dat lieten wij, nieuwsgierig als we zijn, natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. ’s Middags om 13.00 uur werden we verwacht en het leek Jan leuk om met z’n allen wat ‘activities’ te doen en de kinderen moesten zeker meekomen. Prima, geen idee wat hij onder ‘activities’ verstond en wat er van ons verwacht werd maar we hadden er allemaal zin in.
Van tevoren nog even op internet onderzocht wat de sociale regels in Zweden zijn, wat neem je bijvoorbeeld mee en wanneer word je geacht weer te vertrekken? Waar we in Nederland hier onze weg wel in weten willen we het in onze nieuwe cultuur ook graag goed doen! Daarnaast zijn de Zweedse eettijden ook een stuk vroeger dan wij in Nederland gewend waren. Lunchen gebeurt hier tussen 11 en 12 (vaak warme maaltijd) en avondeten tussen 16 en 17 uur. In het vorige blog had ik al bekend dat wij geen leuke mensen zijn als we honger hebben (oké, ik vooral niet…) dus we besloten om half geluncht bij Jan en Karin aan te komen. We zouden dan nog steeds vriendelijk zijn (oké, ik…) maar ook nog ruimte hebben voor wat er eventueel op tafel zou komen (uit ons internet onderzoek bleek onder andere dat het niet gewaardeerd wordt als eten wordt geweigerd, een Zweed ziet dat als een persoonlijke belediging).
Goede keuze bleek later want Karin had een lekkere fika voor ons klaargemaakt bestaande uit sandwiches en zelfgemaakte koekjes en gebak. Na gezellig geklets te hebben en uiteraard de Zweedse regels gerespecteerd te hebben (lunch was op, deze regel was prima te doen) gaf Jan aan dat het tijd was voor de ‘activities’. Jan ging ons voor naar de (grote) schuur en vertelde ons onderweg van alles over de huizen (woonhuis en gastenhuis) en de grond. Karin woont al heel haar leven in het huis en is (terecht) erg trots op haar woonomgeving. De schuur waar we naar toe gingen was een voormalige boerenschuur waar Jan de hele bovenverdieping van had opgeknapt. Eenmaal boven wisten we niet wat we zagen, het leek wel een volledig outdoorcentrum! Eindelijk snapten we Jan en zijn ‘activities’…. De schuur is ongeveer 10 meter breed en 25 meter lang, op de ene helft van de bovenverdieping was de mogelijkheid om (officieel) pijl en boog te schieten en tafel te tennissen en de andere helft werd in beslag genomen door een volledig officieel badmintonveld en schietbaan. Jan begeleidde ons met het (boog)schieten, legde uit welke houding we moesten aannemen en hoe je het beste kon richten. Het schieten gebeurde met een luchtdrukbuks met kleine ronde balletjes. We vonden het alle vijf behoorlijk spannend om zo’n geweer tegen je schouder te drukken en te schieten, voelt toch niet heel natuurlijk. Weet ook niet of we dat vaker zullen doen maar was wel een bijzondere ervaring.
Na behoorlijk wat ‘activities’ heeft hij ons nog meegenomen over een stukje van hun land (slechts 60 hectare…) en konden we vervolgens bij Karin in de keuken aanschuiven voor het eten. Ze had uitgebreid gekookt en een lekker toetje gemaakt, wat een gastvrijheid! Er wordt zo vaak geschreven dat Zweden zo stug en op zichzelf zijn maar wij moeten de eerste Zweed nog tegenkomen die aan dat beeld voldoet. Tot nu toe hebben we vooral heel veel vriendelijke, hulpvaardige Zweden ontmoet die vooral erg nieuwsgierig naar ons zijn.
Geen idee of we ons aan de Zweedse sociale regels hebben gehouden maar we hebben het erg naar onze zin gehad en kregen het verzoek om vooral vaker langs te komen ‘to do some more activities’, dus voor dit stukje inburgering zullen we geslaagd zijn 😁.
We hadden hem al vanaf het begin imponerend in de schuur zien staan maar durfden niet zo goed te vragen of we hem ook mochten gebruiken: De Quad. Vooral Jurre stond kwijlend met verlangende ogen naar het apparaat te kijken. Gelukkig vroeg Jan op een gegeven moment aan ons of we de quad al hadden uitgeprobeerd, nadat we aangaven dat dat niet het geval was gaf Jan aan dat het geen enkel probleem was om hem te gebruiken. Dus diezelfde middag hebben we ons natuurlijk uitgeleefd op de quad. Officieel moet je 18 jaar zijn en een rijbewijs hebben om met de quad de openbare weg op te mogen maar op eigen terrein kan je prima oefenen. Dus de jongens mogen in ons eigen bos zelf rijden en als we naar de top van de bult rijden in het bos achter ons huis dan gaat Jurgen of ik achterop. Maar ook dit was weer een super ervaring en die glimlach ging de hele dag niet meer van de gezichten af. De quad gebruiken we nu in de tuin voor het opruimen van het bos en gaan we in de winter ook nog hard nodig hebben om de weg naar ons huis (die is best steil) sneeuwvrij te houden. Dus kan geen kwaad om ook de kinderen nu nog even veel ervaring op te laten doen 😏.
De zomer is hier in het Noorden wel voorbij, er staan al een aantal weken veel paddenstoelen in het bos en de loofbomen beginnen ook al te verkleuren en hun blad te verliezen. De dagtemperatuur komt niet meer boven de 16 graden uit en we hebben zelfs al de eerste nachtvorst gehad. Wel is het nog steeds lekker zonnig en droog, prima omstandigheden voor het werken in het bos. De dagen worden ook al snel korter, de zon komt nu op rond 5.45 uur en gaat onder om 19.30 uur, iedere week worden de dagen bijna een uur korter (half uur ’s ochtends en half uur ’s avonds). Ik vind het wel weer gezellig de donkere avonden. Wat betreft de winter hebben we geen idee wat we qua temperatuur kunnen verwachten, het zal koud zijn en er zal veel sneeuw zijn. De mensen hier zeggen dat er pas vanaf januari echt veel sneeuw komt, maar ik denk dat de sneeuw die in november valt voor ons ook al veel sneeuw is. We zijn natuurlijk niets gewend! Ook dit laten we maar gewoon op ons af komen en we zien wel wat het ons brengt.
Dus kom maar op met het najaar, we zijn er waarschijnlijk niet klaar voor maar hebben er zin in!
Delen:
Er is weer veel nieuws te melden, met als hoogtepunt de koop van ons huis! Maar ook nieuws over de eerste weken school / universiteit, onze eerste schietervaringen, het noorderlicht en nog veel meer.
We hebben deze week een huis gekocht, en niet zomaar een huis! We kunnen namelijk blijven wonen in het huis waar we al 3 maanden wonen (zie ook het blog ‘We zijn in Zweden’). Jan, de verhuurder, wil vanwege zijn leeftijd het huis verkopen en dan met name aan ons. Hij heeft het er moeilijk mee en is er emotioneel onder maar na een aantal gesprekken zijn we er samen uitgekomen, zijn we allemaal blij met de deal die we hebben gesloten en hebben we deze week aan de keukentafel in ons nieuwe huis de papieren getekend.
We zijn er superblij mee, niet alleen omdat we ons in dit huis en deze omgeving al helemaal thuis voelen maar ook omdat de ligging van het huis ten opzichte van de bushaltes, Umeå en de school voor ons ideaal is. De afgelopen 3 maanden zijn er erg weinig geschikte woningen op de markt gekomen, er worden hier veel huizen onderling (zonder makelaar) verkocht is wel gebleken. En om als nieuwbakken Zweed op de hoogte te zijn van welke huizen eventueel verkocht gaan worden is bijna niet te doen. Ook voor ons huis had Jan al regelmatig van kommun bewoners de vraag gekregen of hij wilde verkopen. Blijkbaar hebben wij op het juiste moment gehuurd, voelde het voor hem goed om de stap te zetten en kregen wij de ‘gun-factor’. Best bijzonder als je bedenkt dat we toevallig via de Zweedse Marktplaats dit huis voor de verhuur tegenkwamen en wij ondanks de hoge huurprijs wel overtuigd waren van het feit dat we dit huis wilden huren. Waarbij we ook tegen elkaar zeiden dat we het huis vooral niet als maatstaf moesten zien voor ons eigen toekomstige huis, dat leek ons geen haalbare kaart. Maar zo zie je maar, dromen helpt!
Uiteraard hebben we direct contact gezocht met het verhuisbedrijf om door te nemen wanneer we onze spullen kunnen verwachten. Nog 3 weken wachten en dan komt de container deze kant op en kunnen we ons eigen thuis gaan creëren. Dus de komende wintermaanden zullen we ons niet vervelen! We hebben nog geen grote plannen voor het huis maar gaan kamer voor kamer aanpakken en zullen de resultaten natuurlijk laten zien.
Na bijna 13 weken vakantie was het dan toch echt zover, de scholen in Zweden gingen eind augustus weer van start. In de vorige blog had ik al wat geschreven over het Zweedse schoolsysteem en nu is het tijd om de praktijk te ervaren! Mees en Jurre hadden zin om naar school te gaan, uiteraard vonden ze het ook spannend maar ze waren er ook aan toe na zo’n lange vakantie. De eerste schooldag werden ze met de schoolbus op de hoek van de straat opgepikt om zich vervolgens te melden in het lokaal van de Zweedse les. Daar kregen ze uitleg over hun rooster en werd duidelijk dat de vakken tekenen, gym, Engels, wiskunde, scheikunde en techniek tot nu toe de enige vakken zijn waarbij zij meedoen met hun eigen Zweedse klas en de rest van de tijd krijgen ze Zweedse les. In de praktijk komt het erop neer dat Jurre ongeveer 85% van de tijd Zweedse les heeft en Mees 75%, dat is dus een intensieve taaltraining. Hoe meer Zweeds ze beheersen hoe meer vakken ze met hun Zweedse klas gaan volgen. Ze hebben het erg naar hun zin bij zowel de Zweedse lessen alsook in hun eigen klas. De leraressen Zweeds spreken vloeiend Engels maar spreken hen aan in het Zweeds, wanneer iets onduidelijk is vallen ze uiteraard terug op het Engels. De kinderen in hun eigen klassen zijn erg nieuwsgierig naar die twee lange Nederlanders en betrekken Mees en Jurre ook in de pauzes bij de voetbal en basketbal en begeleiden ze door de school. Erg prettige ervaringen dus! Na iedere les is er ongeveer 20 minuten pauze en wordt er buiten gespeeld, lunchen doen ze met de klas in de kantine waar ze bij het buffet hun eigen warme lunch kunnen opscheppen. De lunch wordt iedere dag in de schoolkeuken vers bereid en biedt een vegetarische en niet vegetarische optie. Standaard is er een saladebar, grote keuze aan crackers en melk en water. De maaltijden worden erg gewaardeerd door Mees en Jurre. Er zit veel variatie in, de ene dag zijn het verse visburgers met aardappelmoes, dan weer groentelasagne en ook de gegrilde kip met aardappelkoeken smaakte erg goed! Jurre heeft zichzelf betiteld als ‘allergisch voor groenten’ en negeert de saladebar maar wordt hier iedere dag fijntjes op gewezen door zijn lerares Zweeds die boven zijn bord gaat hangen en quasi verbaasd vraagt: “Jurre, where are your veggies?”.
Na de eerste dag zagen we twee blije jongens van de bushalte richting huis lopen, dat was voor ons een grote opluchting! Inmiddels hebben ze er bijna 3 weken opzitten en gaan ze ’s ochtends met zin naar school en komen ze ’s middags blij en vol verhalen en nieuwe ervaringen weer thuis. De eerste Zweedse (scheld-)woorden zijn al dagelijks te horen in huis, dus die taal gaat vast goed komen!
Ook de universiteit is gestart, Lieke is begonnen aan haar Engelstalige bachelor ‘Life Science’. De opleiding is een combinatie van scheikunde en moleculaire biologie. Als chemicus en moleculair bioloog kun je bijvoorbeeld werken aan de ontwikkeling van geneesmiddelen, vaccins en forensische technieken.
De eerste weken stonden met name in het teken van introductie, medestudenten, de universiteit en Umeå leren kennen. Na de eerste kennismaking met medestudenten kwam Lieke thuis met bijzondere verhalen over een aantal van hen. Een student uit Engeland had al een aantal jaar in de jeugdgevangenis gezeten voor drugshandel en een andere Zweedse student had een periode in een ontwenningskliniek gezeten voor haar drankverslaving (vertelde ze terwijl ze nog een drankje achteroversloeg). Na een aantal dagen bleken dit al 2e- en 3e-jaars studenten te zijn die hun rol goed acteerden en dus helemaal niet zo’n heftig verleden achter zich hadden. Schijnbaar is het een traditie binnen de Zweedse introductie om ‘fake’ personen te laten deelnemen om ze vervolgens te ontmaskeren. Soort van ‘Wie is de Mol’ maar dan in het Zweeds. Weer wat geleerd van de Zweedse tradities!
De dagelijkse busrit van en naar Umeå is goed te doen, met 45 minuten is Lieke van huis tot universiteit. In de spits rijden er een aantal bussen per uur, daartussen wat minder en kan het dus voorkomen dat je een uur moet wachten op de eerstvolgende bus. Gelukkig is de stad dan dichtbij en zijn de wachtruimtes hier prima ingericht op wachtende mensen, er is wifi en het is er verwarmd, da’s best prettig dadelijk in de winter! De reistijd maakt het voor sommige activiteiten wel wat lastiger om mee te doen, de laatste bus naar huis gaat namelijk om 22.00 uur. Lieke staat ingeschreven voor een studentenkamer maar ook in Umeå is er een tekort aan studentenwoningen en kan het wel een jaar duren voordat er een kamer beschikbaar is. Er zijn ook studenten die noodgedwongen een periode in een hotelkamer moeten verblijven, best kostbaar. Dan is het best prettig dat je ook dagelijks met de bus op en neer kan!
Inmiddels hebben we ook al een aantal keer het noorderlicht mogen zien, WOW!! Dat blijft echt een bijzondere ervaring, de eerste keren was het niet zo sterk en zag je de kleuren alleen wanneer je een foto maakte, de dansende bewegingen in de lucht zag je wel met het blote oog. Maar de laatste keren waren de verschillende kleuren ook met het blote oog te zien. Echt heeeel bijzonder en bijna ook niet uit te leggen hoe het eruit ziet. Misschien dat de foto’s je enigszins een indruk geven, hoewel het op 1 foto net lijkt alsof de gevolgen van een nucleaire bom uit onze schoorsteen komt 😁. Wil je meer informatie over het Noorderlicht? Kijk dan op deze site.
Een aantal weken terug nodigden Jan en Karin ons uit om bij hen thuis in Nordmaling te komen. Jan wilde graag zijn eigen woonomgeving aan ons laten zien. Dat lieten wij, nieuwsgierig als we zijn, natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. ’s Middags om 13.00 uur werden we verwacht en het leek Jan leuk om met z’n allen wat ‘activities’ te doen en de kinderen moesten zeker meekomen. Prima, geen idee wat hij onder ‘activities’ verstond en wat er van ons verwacht werd maar we hadden er allemaal zin in.
Van tevoren nog even op internet onderzocht wat de sociale regels in Zweden zijn, wat neem je bijvoorbeeld mee en wanneer word je geacht weer te vertrekken? Waar we in Nederland hier onze weg wel in weten willen we het in onze nieuwe cultuur ook graag goed doen! Daarnaast zijn de Zweedse eettijden ook een stuk vroeger dan wij in Nederland gewend waren. Lunchen gebeurt hier tussen 11 en 12 (vaak warme maaltijd) en avondeten tussen 16 en 17 uur. In het vorige blog had ik al bekend dat wij geen leuke mensen zijn als we honger hebben (oké, ik vooral niet…) dus we besloten om half geluncht bij Jan en Karin aan te komen. We zouden dan nog steeds vriendelijk zijn (oké, ik…) maar ook nog ruimte hebben voor wat er eventueel op tafel zou komen (uit ons internet onderzoek bleek onder andere dat het niet gewaardeerd wordt als eten wordt geweigerd, een Zweed ziet dat als een persoonlijke belediging).
Goede keuze bleek later want Karin had een lekkere fika voor ons klaargemaakt bestaande uit sandwiches en zelfgemaakte koekjes en gebak. Na gezellig geklets te hebben en uiteraard de Zweedse regels gerespecteerd te hebben (lunch was op, deze regel was prima te doen) gaf Jan aan dat het tijd was voor de ‘activities’. Jan ging ons voor naar de (grote) schuur en vertelde ons onderweg van alles over de huizen (woonhuis en gastenhuis) en de grond. Karin woont al heel haar leven in het huis en is (terecht) erg trots op haar woonomgeving. De schuur waar we naar toe gingen was een voormalige boerenschuur waar Jan de hele bovenverdieping van had opgeknapt. Eenmaal boven wisten we niet wat we zagen, het leek wel een volledig outdoorcentrum! Eindelijk snapten we Jan en zijn ‘activities’…. De schuur is ongeveer 10 meter breed en 25 meter lang, op de ene helft van de bovenverdieping was de mogelijkheid om (officieel) pijl en boog te schieten en tafel te tennissen en de andere helft werd in beslag genomen door een volledig officieel badmintonveld en schietbaan. Jan begeleidde ons met het (boog)schieten, legde uit welke houding we moesten aannemen en hoe je het beste kon richten. Het schieten gebeurde met een luchtdrukbuks met kleine ronde balletjes. We vonden het alle vijf behoorlijk spannend om zo’n geweer tegen je schouder te drukken en te schieten, voelt toch niet heel natuurlijk. Weet ook niet of we dat vaker zullen doen maar was wel een bijzondere ervaring.
Na behoorlijk wat ‘activities’ heeft hij ons nog meegenomen over een stukje van hun land (slechts 60 hectare…) en konden we vervolgens bij Karin in de keuken aanschuiven voor het eten. Ze had uitgebreid gekookt en een lekker toetje gemaakt, wat een gastvrijheid! Er wordt zo vaak geschreven dat Zweden zo stug en op zichzelf zijn maar wij moeten de eerste Zweed nog tegenkomen die aan dat beeld voldoet. Tot nu toe hebben we vooral heel veel vriendelijke, hulpvaardige Zweden ontmoet die vooral erg nieuwsgierig naar ons zijn.
Geen idee of we ons aan de Zweedse sociale regels hebben gehouden maar we hebben het erg naar onze zin gehad en kregen het verzoek om vooral vaker langs te komen ‘to do some more activities’, dus voor dit stukje inburgering zullen we geslaagd zijn 😁.
We hadden hem al vanaf het begin imponerend in de schuur zien staan maar durfden niet zo goed te vragen of we hem ook mochten gebruiken: De Quad. Vooral Jurre stond kwijlend met verlangende ogen naar het apparaat te kijken. Gelukkig vroeg Jan op een gegeven moment aan ons of we de quad al hadden uitgeprobeerd, nadat we aangaven dat dat niet het geval was gaf Jan aan dat het geen enkel probleem was om hem te gebruiken. Dus diezelfde middag hebben we ons natuurlijk uitgeleefd op de quad. Officieel moet je 18 jaar zijn en een rijbewijs hebben om met de quad de openbare weg op te mogen maar op eigen terrein kan je prima oefenen. Dus de jongens mogen in ons eigen bos zelf rijden en als we naar de top van de bult rijden in het bos achter ons huis dan gaat Jurgen of ik achterop. Maar ook dit was weer een super ervaring en die glimlach ging de hele dag niet meer van de gezichten af. De quad gebruiken we nu in de tuin voor het opruimen van het bos en gaan we in de winter ook nog hard nodig hebben om de weg naar ons huis (die is best steil) sneeuwvrij te houden. Dus kan geen kwaad om ook de kinderen nu nog even veel ervaring op te laten doen 😏.
De zomer is hier in het Noorden wel voorbij, er staan al een aantal weken veel paddenstoelen in het bos en de loofbomen beginnen ook al te verkleuren en hun blad te verliezen. De dagtemperatuur komt niet meer boven de 16 graden uit en we hebben zelfs al de eerste nachtvorst gehad. Wel is het nog steeds lekker zonnig en droog, prima omstandigheden voor het werken in het bos. De dagen worden ook al snel korter, de zon komt nu op rond 5.45 uur en gaat onder om 19.30 uur, iedere week worden de dagen bijna een uur korter (half uur ’s ochtends en half uur ’s avonds). Ik vind het wel weer gezellig de donkere avonden. Wat betreft de winter hebben we geen idee wat we qua temperatuur kunnen verwachten, het zal koud zijn en er zal veel sneeuw zijn. De mensen hier zeggen dat er pas vanaf januari echt veel sneeuw komt, maar ik denk dat de sneeuw die in november valt voor ons ook al veel sneeuw is. We zijn natuurlijk niets gewend! Ook dit laten we maar gewoon op ons af komen en we zien wel wat het ons brengt.
Dus kom maar op met het najaar, we zijn er waarschijnlijk niet klaar voor maar hebben er zin in!
Delen:
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zweden? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief!
Het is alweer december en de winter is goed van start gegaan in Zweden. Half oktober begon het te sneeuwen en sindsdien is alles bedekt
Ja, we leven nog! Veel vragen gehad waar de nieuwe blog bleef, of het wel goed met ons gaat en of we niet veel last
We maken weer een nieuw seizoen mee! Weliswaar geen officieel seizoen maar wel eentje die zeker de moeite waard is. Het is namelijk ‘Vårvinter’, in
Er is een lange tijd voorbij gegaan sinds de laatste blog, in deze periode is er veel gebeurd en hebben we weer veel meegemaakt.
Eind
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zweden? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief!
9 reacties
Wat een prachtig verslag van jullie avonturen. Ontzettend leuk om te lezen en daarna met oma Ans te kletsen over alles wat jullie ervaren en meemaken. Natuurlijk heel veel geluk en gezondheid gewenst in jullie nieuwe huis. Ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal.
groetjes Hermien
Dank je wel, we hebben het hier erg naar onze zin! Hoewel de jongens natuurlijk wel de Lego bij oma Ans missen 😉.
Groet Marloes
Hoi Jurgen, Marloes en kinderen.
Wat leuk om te lezen hoe jullie avontuur vergaat. En wat een prachtige omgeving waar jullie zitten. Wel even wat anders dan hier in Nederland. En als voorlopige kers op de taart de koop van dat mooie en mooi gelegen huis.
Benieuwd naar de volgende blogs en foto’s.
Groeten, Benno St.
Van harte proficiat met de koop van dit prachtige huis! Hier kunnen wij alleen maar van dromen!
Zo leuk te lezen hoe goed het jullie gaat.
Groetjes uit Haaksbergen
Wat goed dat jullie dat mooie huis nu jullie eigen huis is geworden en fijn om te horen dat dat het jullie daar goed gaat! Bijna elke dag zal er wel weer wat nieuws te ontdekken zijn.
Mooie verhalen, leuk om jullie zo te kunnen volgen!
Liefs, Ton en Carol
Fijn dat het jullie zo goed vergaat, blijven schrijven, want het is ontzettend leuk om te lezen!
Super om te lezen dat alles zo mee zit 👍👍 mooi genieten zo, wat een rijkdom om fit met elkaar mee te maken. Ieder dag weer een herinnering 😘
Wat een mooi en goed nieuws. Gefeliciteerd met jullie huis. Wat fijn dat het op deze, toch wel bijzondere, manier gelukt is. Ontzettend leuk om je Blog te lezen, boeiend geschreven. Zien al weer uit naar de volgende. Harry en Rita
Wat een geweldig nieuws, gefeliciteerd met jullie eigen stekkie😁
Er leuk om jullie avonturen te lezen, dank daarvoor
Groetjes Marion en wilko