Ook dit jaar een witte kerst
Het is alweer december en de winter is goed van start gegaan in Zweden. Half oktober begon het te sneeuwen en sindsdien is alles bedekt
Marloes
13 december 2023
11 reacties
Toen we in januari 2022 de deadline hadden gesteld om uiterlijk rond 1 juni te emigreren naar Zweden hadden we niet verwacht dat de tussenliggende periode zo snel voorbij zou gaan! Zonder het bewust te beseffen was het ineens mei 2022 en ging onze laatste maand in Nederland in. Een maand waarin veel stond te gebeuren.
De afgelopen maanden hadden we het gevoel in twee werelden te leven, ons dagelijkse leven was gevuld met school, werk en sociale activiteiten en dat speelde zich nog volledig in Nederland af maar in ons hoofd waren we al heel druk met ons toekomstige leven in Zweden en moesten we daar ook wel de nodige voorbereidingen voor treffen. Daar maakten we in de avonduren dan ook veel tijd voor vrij, ondanks dat dat soms best pittig was voelde het ook heel prettig om constructief bezig te kunnen zijn met die voorbereidingen. We hadden al besloten om in eerste instantie een huis te gaan huren in Zweden om van daaruit op zoek te kunnen gaan naar onze eigen koopwoning. Gelukkig hadden we al snel een (meer dan) geschikt huurhuis gevonden waar we een aantal maanden kunnen verblijven. Daar zijn we super blij mee en het hebben van een fysiek adres maakt het een stuk makkelijk om onze eerste zaken in Zweden te kunnen regelen (inschrijven bij Zweedse belastingdienst en school voor Mees en Jurre bijvoorbeeld).
Maar goed verder met de laatste maand in Nederland! Jurgen heeft eerder dit jaar zijn baan opgezegd en was per 1 mei vrij, ik moest de eerste 2 weken van mei nog werken en had vanaf half mei ook vakantie. Tijd genoeg dus om nog heel veel ritjes naar de stort / kringloop te maken en zo de verhuislading wat te beperken. Lieke, Mees en Jurre hielpen fanatiek mee met het inpakken en voor ons alle 5 gold dat het inpakken een goede voorbereiding op de verhuizing was. De verhuizing voelde er ineens “echt” door. Hoewel het fijn was dat Jurgen de hele maand mei al vrij was, bleken hier toch ook nadelen aan te zitten. Begin mei waren namelijk alle plafondlampen al ontkoppeld en het wordt in mei toch nog best redelijk vroeg donker hebben we gemerkt. Iets te fanatiek dus! Ook de bank en stoelen die we niet mee wilden nemen waren halverwege mei al uit huis. Dat was dus nog een paar weken afzien in een half leeg huis aan de eetkamertafel. Maar ach, dat maakte wel weer dat het afscheid nemen van ons huis een stuk makkelijker werd, het voelde steeds minder als ons eigen thuis.
De laatste 2 weken stonden in het teken van afscheidsbezoekjes en (slaap)feestjes waarin we afscheid namen van collega’s, vrienden, buren en familie. Stuk voor stuk mooie en waardevolle momenten die we niet hadden willen missen! Hoe nuchter we er van tevoren ook in stonden en we altijd zeiden “Het is geen afscheid, dat klinkt veel te definitief, het is een “tot ziens””, het voelde toch wel als meer dan een “tot ziens”. De betrokkenheid van iedereen en persoonlijke woorden en afscheidscadeautjes konden we erg waarderen! We zullen de komende jaren geen heimwee krijgen naar Nederlandse producten en zullen nog heel veel kunnen genieten van alle fotoalbums van de kinderen die we van mijn moeder hebben gekregen, super leuk!
Voor maandag 30 mei was de verhuizer gepland en dinsdagochtend 31 mei was onze vertrekdatum naar Zweden. Het weekend voor de verhuizing hadden we alle spullen goed verpakt en voorbereid voor de verhuizers. Het was nog best lastig inpakken. Omdat we voor de eerste paar maanden een gemeubileerde huurwoning hebben, laten we ons verhuisgoed opslaan in een loods in Nederland. Pas als we een eigen huis hebben gekocht laten we de verhuiswagen richting Zweden rijden. Dat betekent dus goed nadenken over wat we de eerste maanden nodig hebben, dat is dus veel kleding zowel voor de winter als de zomer. Gelukkig hadden we voor onze emigratie een goede aanhangwagen gekocht waar flink wat spullen in en waar de fietsen bovenop kunnen.
Maandagochtend kwam de verhuizer rond half negen voor rijden. Met z’n 3-en hebben ze het hele huis en garage in nog geen 3 uur tijd leeggehaald. Dat was wel een rare gewaarwording, hoewel het huis al niet meer als thuis aanvoelde doordat het steeds leger werd zat je nu toe te kijken hoe al je spullen ingeladen werden. En waarbij je ook geen idee hebt wanneer je de spullen weer terugziet. Toen waren we er ook wel klaar mee en klaar voor om een nieuw thuis te gaan creëren! Met geen stoel meer om op te zitten waren we erg blij met het aanbod van onze buren Ernest en Wilma om ons “laatste avondmaal in Nederland” bij hun te eten. Heerlijk, in een gezellig huis met gezellige mensen een lekkere maaltijd eten.
Voor de laatste nacht in ons huis hadden we een aantal luchtbedden gekocht, dat leek ons wel praktisch, de matrassen waren immers ’s ochtends al opgehaald door de verhuizer. We voelden er alle vijf niet veel voor om alleen in een lege slaapkamer te gaan liggen dus we hadden besloten om met z’n allen op de grond in de woonkamer te gaan liggen. ’s Avonds om 10 uur lagen we er allemaal in. Geen wifi meer beschikbaar dus dan maar een boek lezen. Waar ik mezelf eerst nog zo ontzettend slim vond met het kopen van de luchtbedden waren we om 11 uur ’s avonds al klaar met die verschrikkelijke luchtbedden! Als iemand zich omdraaide of alleen maar z’n kleine teen bewoog klonk het alsof er 3 straten verder een kat overreden werd! Nooit weer dus, na een korte nacht hebben we de luchtbedden dan ook juichend achtergelaten in de vuilnisbak en reden we om 4 uur ’s ochtends luid toeterend de straat uit (sorry nog oud buurtjes).
Tijdens de eerste reisdag hebben we nog kunnen nagenieten van de kliekjes van de maaltijd van Wilma. Smaakte toch beter dan het broodje dat normaal gesproken een avond van tevoren gesmeerd wordt en klef wordt tijdens de autorit.
Delen:
Toen we in januari 2022 de deadline hadden gesteld om uiterlijk rond 1 juni te emigreren naar Zweden hadden we niet verwacht dat de tussenliggende periode zo snel voorbij zou gaan! Zonder het bewust te beseffen was het ineens mei 2022 en ging onze laatste maand in Nederland in. Een maand waarin veel stond te gebeuren.
De afgelopen maanden hadden we het gevoel in twee werelden te leven, ons dagelijkse leven was gevuld met school, werk en sociale activiteiten en dat speelde zich nog volledig in Nederland af maar in ons hoofd waren we al heel druk met ons toekomstige leven in Zweden en moesten we daar ook wel de nodige voorbereidingen voor treffen. Daar maakten we in de avonduren dan ook veel tijd voor vrij, ondanks dat dat soms best pittig was voelde het ook heel prettig om constructief bezig te kunnen zijn met die voorbereidingen. We hadden al besloten om in eerste instantie een huis te gaan huren in Zweden om van daaruit op zoek te kunnen gaan naar onze eigen koopwoning. Gelukkig hadden we al snel een (meer dan) geschikt huurhuis gevonden waar we een aantal maanden kunnen verblijven. Daar zijn we super blij mee en het hebben van een fysiek adres maakt het een stuk makkelijk om onze eerste zaken in Zweden te kunnen regelen (inschrijven bij Zweedse belastingdienst en school voor Mees en Jurre bijvoorbeeld).
Maar goed verder met de laatste maand in Nederland! Jurgen heeft eerder dit jaar zijn baan opgezegd en was per 1 mei vrij, ik moest de eerste 2 weken van mei nog werken en had vanaf half mei ook vakantie. Tijd genoeg dus om nog heel veel ritjes naar de stort / kringloop te maken en zo de verhuislading wat te beperken. Lieke, Mees en Jurre hielpen fanatiek mee met het inpakken en voor ons alle 5 gold dat het inpakken een goede voorbereiding op de verhuizing was. De verhuizing voelde er ineens “echt” door. Hoewel het fijn was dat Jurgen de hele maand mei al vrij was, bleken hier toch ook nadelen aan te zitten. Begin mei waren namelijk alle plafondlampen al ontkoppeld en het wordt in mei toch nog best redelijk vroeg donker hebben we gemerkt. Iets te fanatiek dus! Ook de bank en stoelen die we niet mee wilden nemen waren halverwege mei al uit huis. Dat was dus nog een paar weken afzien in een half leeg huis aan de eetkamertafel. Maar ach, dat maakte wel weer dat het afscheid nemen van ons huis een stuk makkelijker werd, het voelde steeds minder als ons eigen thuis.
De laatste 2 weken stonden in het teken van afscheidsbezoekjes en (slaap)feestjes waarin we afscheid namen van collega’s, vrienden, buren en familie. Stuk voor stuk mooie en waardevolle momenten die we niet hadden willen missen! Hoe nuchter we er van tevoren ook in stonden en we altijd zeiden “Het is geen afscheid, dat klinkt veel te definitief, het is een “tot ziens””, het voelde toch wel als meer dan een “tot ziens”. De betrokkenheid van iedereen en persoonlijke woorden en afscheidscadeautjes konden we erg waarderen! We zullen de komende jaren geen heimwee krijgen naar Nederlandse producten en zullen nog heel veel kunnen genieten van alle fotoalbums van de kinderen die we van mijn moeder hebben gekregen, super leuk!
Voor maandag 30 mei was de verhuizer gepland en dinsdagochtend 31 mei was onze vertrekdatum naar Zweden. Het weekend voor de verhuizing hadden we alle spullen goed verpakt en voorbereid voor de verhuizers. Het was nog best lastig inpakken. Omdat we voor de eerste paar maanden een gemeubileerde huurwoning hebben, laten we ons verhuisgoed opslaan in een loods in Nederland. Pas als we een eigen huis hebben gekocht laten we de verhuiswagen richting Zweden rijden. Dat betekent dus goed nadenken over wat we de eerste maanden nodig hebben, dat is dus veel kleding zowel voor de winter als de zomer. Gelukkig hadden we voor onze emigratie een goede aanhangwagen gekocht waar flink wat spullen in en waar de fietsen bovenop kunnen.
Maandagochtend kwam de verhuizer rond half negen voor rijden. Met z’n 3-en hebben ze het hele huis en garage in nog geen 3 uur tijd leeggehaald. Dat was wel een rare gewaarwording, hoewel het huis al niet meer als thuis aanvoelde doordat het steeds leger werd zat je nu toe te kijken hoe al je spullen ingeladen werden. En waarbij je ook geen idee hebt wanneer je de spullen weer terugziet. Toen waren we er ook wel klaar mee en klaar voor om een nieuw thuis te gaan creëren! Met geen stoel meer om op te zitten waren we erg blij met het aanbod van onze buren Ernest en Wilma om ons “laatste avondmaal in Nederland” bij hun te eten. Heerlijk, in een gezellig huis met gezellige mensen een lekkere maaltijd eten.
Voor de laatste nacht in ons huis hadden we een aantal luchtbedden gekocht, dat leek ons wel praktisch, de matrassen waren immers ’s ochtends al opgehaald door de verhuizer. We voelden er alle vijf niet veel voor om alleen in een lege slaapkamer te gaan liggen dus we hadden besloten om met z’n allen op de grond in de woonkamer te gaan liggen. ’s Avonds om 10 uur lagen we er allemaal in. Geen wifi meer beschikbaar dus dan maar een boek lezen. Waar ik mezelf eerst nog zo ontzettend slim vond met het kopen van de luchtbedden waren we om 11 uur ’s avonds al klaar met die verschrikkelijke luchtbedden! Als iemand zich omdraaide of alleen maar z’n kleine teen bewoog klonk het alsof er 3 straten verder een kat overreden werd! Nooit weer dus, na een korte nacht hebben we de luchtbedden dan ook juichend achtergelaten in de vuilnisbak en reden we om 4 uur ’s ochtends luid toeterend de straat uit (sorry nog oud buurtjes).
Tijdens de eerste reisdag hebben we nog kunnen nagenieten van de kliekjes van de maaltijd van Wilma. Smaakte toch beter dan het broodje dat normaal gesproken een avond van tevoren gesmeerd wordt en klef wordt tijdens de autorit.
Delen:
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zweden? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief!
Het is alweer december en de winter is goed van start gegaan in Zweden. Half oktober begon het te sneeuwen en sindsdien is alles bedekt
Ja, we leven nog! Veel vragen gehad waar de nieuwe blog bleef, of het wel goed met ons gaat en of we niet veel last
We maken weer een nieuw seizoen mee! Weliswaar geen officieel seizoen maar wel eentje die zeker de moeite waard is. Het is namelijk ‘Vårvinter’, in
Er is een lange tijd voorbij gegaan sinds de laatste blog, in deze periode is er veel gebeurd en hebben we weer veel meegemaakt.
Eind
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zweden? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief!
2 reacties
Ja dat was een heftige maand voor jullie en ook voor ons…afscheid nemen vind ik altijd moeilijk en dan zeker van je kinderen en kleinkinderen…maar met een lach en een traan …………😍😘 !!!!!
Leuk dat jullie deze weblog gemaakt hebben…kunnen we jullie nog beter volgen.
En langleve het skypen en
whatsappen…zo lijkt veraf dichtbij 😍😍😘😘😘👍👍
Dikke knuffel alle 5.
Ja, afscheid nemen is ook niet mijn ding heb ik wel gemerkt de afgelopen maanden 😂. Gelukkig zijn er voldoende digitale mogelijkheden om goed met elkaar in contact te blijven! 😘